Wanneer is het betalen van bemiddelingskosten bij een intentieverklaring voor het huren van een woning verplicht?

Er zijn tegenwoordig vele bemiddelingskantoren bij het verhuren van een woning, zij bemiddelen als het ware tussen de verhuurder en de klant (potentiële huurder) van een woning, studio of kamer. 

De gang van zaken

Klanten kunnen zich digitaal inschrijven bij het betreffende bemiddelingsbureau, bij de inschrijving kunnen zij hun wensen selecteren, waarbij zij worden gelinkt aan de beschikbare woning die het meest bij hun wensen past. Er worden dan een aantal potentiële huurders uitgenodigd om de woning tegelijk te bezichtigen, tijdens deze gelegenheid wordt er ook een intentieverklaring getekend door de klanten om te laten zien dat zij daadwerkelijk van plan zijn de woning te willen huren. 

Uit een intentieverklaring blijkt dat de klant door ondertekening bekend maakt dat hij/zij in de woonruimte geïnteresseerd is en dat hij/zij bereid is te gaan onderhandelen over de totstandkoming van een huurovereenkomst. De klant moet dan zorgen voor diverse bescheiden die het voor de bemiddelaar mogelijk maakt om de verhuurder te vragen of deze bereid is te gaan verhuren. Wanneer de verhuurder die bereidheid uitspreekt dan beginnen de onderhandelingen over het tot stand komen van de huurovereenkomst.

Bij de inschrijving zijn er een aantal bepalingen bijgevoegd die als een soort “voorwaarden” functioneren tussen de klant en het bemiddelingsbureau. Een van de meest voorkomende bepalingen zijn de zogenoemde annuleringskosten of bemiddelingskosten die een klant moet betalen als die:

  • De gevraagde gegevens niet binnen een bepaalde tijd aanlevert; of
  • De klant ziet er zonder legitieme reden er vanaf de woning te accepteren.

De meest voorkomende, is het tweede geval, waarbij er honderden euro’s in rekening worden gebracht, omdat er volgens het bemiddelingsbureau geen legitieme reden is om af te zien van de woning. De vraag is dan of het bemiddelingsbureau zulke kosten in rekening mag brengen en wat een intentieverklaring eigenlijk inhoudt?

Oordeel rechter

De rechtbank Rotterdam heeft hierover het volgende gezegd: De intentieverklaring kan, door de inhoud ervan die hiervoor werd weergegeven, niet op één lijn worden gesteld met het tot stand komen van een huurovereenkomst. Het is immers de intentie om te gaan onderhandelen over het tot stand komen van een huurovereenkomst en de voorwaarden daarvan[1]. Wanneer de verhuurder die bereidheid uitspreekt dan beginnen de onderhandelingen over het tot stand komen van de huurovereenkomst. In deze zaak hebben die onderhandelingen niet tot een huurovereenkomst geleid. De bemiddeling is derhalve niet succesvol geweest[2].

Nu van een definitief accepteren geen sprake is, gelet op de tekst van de intentieovereenkomst, kan ook deze bepaling niet bewerkstelligen dat de woningzoekende de bemiddelingskosten of annuleringskosten verschuldigd is. Deze onderhandelingen hebben niet geleid tot een huurovereenkomst zodat moet worden vastgesteld dat er geen succesvolle bemiddeling is geweest. 

Met andere woorden de intentieverklaring brengt niet met zich mee dat er een huurovereenkomst is aangegaan, het weigeren of niet accepteren van een woning is een geldige reden om af te zien van huur van een woning. Er mogen geen bemiddelingskosten of annuleringskosten in rekening worden gebracht. Wel zal er opgelet moeten worden dat bij het in beginsel accepteren van een woning en later het afzien hiervan, de annuleringskosten wel legitiem in rekening gebracht kunnen worden. 

Heeft u een soortgelijk geval gehad waarbij u het niet eens bent met de bemiddelings- of annuleringskosten, of is er een beding die volgens u niet deugd? Neem dan contact op met een van onze juristen voor een vrijblijvend gesprek!


[1]ECLI:NL:RBROT:2015:7843, R.O. 4.2.

[2]ECLI:NL:RBROT:2015:7843, R.O. 4.2.

Afbeelding: Cytonn Photography on Unsplash