Wat is het belang van een ingebrekestelling

Doel van een ingebrekestelling

Ingebrekestelling is een juridische term waarmee een persoon dan wel een instantie een tweede kans krijgt om alsnog de overeengekomen prestatie na te komen. Middels schriftelijk schrijven vraag je de schuldenaar om binnen een redelijke termijn zich aan de gemaakte afspraken te houden. Wanneer de schuldenaar niet binnen de aangewezen termijn alsnog presteert dan raakt hij in verzuim. Vervolgens krijgt de schuldeiser de mogelijkheid om de overeenkomst te ontbinden dan wel te vernietigen. Als laatste stap kan de schuldeiser over gaan tot het vorderen van schadevergoeding. Dit is in notendop hetgeen wat jij als schuldeiser kunt ondernemen wanneer de wederpartij de gemaakte afspraken niet nakomt. 

Functie van een ingebrekestelling

De functie van de ingebrekestelling is om de schuldenaar nog een laatste termijn voor nakoming te geven. Aldus het bieden van een tweede kans. Wanneer de schuldenaar binnen de aangewezen termijn nakomt dan is er niets aan de hand. Gebeurt dat niet dan is er sprake van een tekortkoming in de nakoming. Hierdoor raakt de schuldenaar als het ware in verzuim. Wanneer de schuldenaar in verzuim is dan kan de schuldeiser aldus overgaan tot schadevergoedingsmaatregel dan wel tot ontbinding van de overeenkomst. De stelplicht en bewijslast dat aan het vereiste van ingebrekestelling is voldaan, rust op de schuldeiser. 

Wat als je zelf de gebreken gaat herstellen

Wanneer de schuldeiser zelf herstelwerkzaamheden gaat verrichten dan benadeelt hij hiermee de schuldenaar in zijn/haar bewijspositie. Immers, hierdoor kan de schuldenaar na het herstel de aanwezigheid van het gebrek onmogelijk betwisten. Daarnaast is het door herstel een tweede kans voor de schuldenaar niet meer mogelijk. Schuldenaar mag dus zelf niet over gaan tot herstel zonder dat de wederpartij in gebreke is gesteld.

Evenwichtig afweging van belangen

Een evenwichtig afweging van belangen is nodig wanneer de schuldenaar nalaat om de schuldeiser een tweede kans te bieden. Althans, hierdoor wordt een herstelmogelijkheid door het toedoen van de schuldeiser blijvend onmogelijk gemaakt. Mijns inziens dienen de gevolgen hiervan voor de rekening van de schuldeiser te komen. Uit de rechtspraak blijkt dat een ingebrekestelling niet alleen bestemd is om ontbinding of schadevergoedingsplicht te realiseren. Evenwel dient een ingebrekestelling de schuldenaar in staat te stellen ZELF het gebrek in de prestatie te verhelpen, alsmede te bepalen of hij dat doet doormiddel van herstelwerkzaamheden dan wel vervanging. 

Conclusie

Het positieve recht legt de schuldeiser de verplichting op zijn wederpartij in staat te stellen het gebrek op te heffen (art. 6:74 lid 2, art. 7:21 lid 6 en art. 7:206 lid 3). Indien de schuldeiser zijn gehoudenheid negeert om zijn wederpartij een tweede kans te geven, is de wederpartij niet gehouden de uitgespaarde nakoming kosten te vergoeden. De bovenstaande gronden brengen met zich mee dat de schending van de gedragsnormen aangaande de ingebrekestelling niet beloond mogen worden met vergoedingsaanspraak. Met andere woorden, wanneer je als schuldeiser van mening bent dat de wederpartij zich niet aan de afspraken heeft gehouden dan moet je die persoon eerst in de gelegenheid stellen om de tekortkoming alsnog te herstellen. Laat je dat nag en ga je zelf over tot het herstel dan loop je de risico dat de gevolgen daarvan voor je eigen rekening komen.


[1] HR 2 februari 2000, NJ 2000, 258, to. 3.6 (Kinheim/Pelders).

Afbeelding: Luis Villasmil