Menu

consument

sebastian-herrmann-1395537-unsplash

Algemene voorwaarde: Wat moet ik daaronder verstaan?

, , , , , , , 0

De algemene voorwaarden die ook wel gekenmerkt worden als de ‘kleine lettertjes’, worden gebruikt om regeltjes op te stellen tussen twee of meerdere partijen om duidelijkheid te verschaffen als er onenigheid dreigt te ontstaan bij het aangaan van een overeenkomst. Het is een soort leidraad voor partijen om te weten hoe met elkaar om te gaan en wat van elkaar te kunnen verwachten in specifieke gevallen. Voordat de algemene voorwaarden inwerkingtreden moet er door de wederpartij een akkoord worden gegeven.

Het komt echter weleens voor dat er een beding is opgenomen in de algemene voorwaarden die in strijd is met de wet, de meest voorkomende reden is dat het beding ’onredelijk bezwarend’ is en niet geoorloofd is om het in stand te houden. Als dit het geval is dan wordt het betreffende beding vernietigd door de rechter.

Feiten
Een voorbeeld hiervan is de onlangs verschenen uitspraak van het Gerechtshof Arnhem- Leeuwarden waar het ging om een aannemer die werd ingeschakeld door de eigenaar van een woning om een aanbouw te realiseren. Bij brief, inclusief een offerte heeft de aannemer de algemene voorwaarden toegevoegd. De eigenaar van de woning is hiermee akkoord gegaan. Na het afronden van het werk van de aannemer, werd er geconstateerd dat in de vloer kras en -scheurvorming is ontstaan. De aannemer beroept zich op de algemene voorwaarden, die bepalen dat hij niet aansprakelijk is voor de ontstane schade. De eigenaar heeft een eigen bedrijf, waardoor de aannemer ervan uit was gegaan dat hij als particulier de overeenkomst heeft gesloten. Echter ging het hier om privé gebruik van de eigenaar, waardoor hij als consument gezien moest worden en daardoor andere bepalingen van toepassing waren, die automatisch andere verwachtingen met zich meebrengen.[1]
De tegenpartij betwist niet dat [Geïntimeerde] de overeenkomst als consument is aangegaan, maar betoogt dat de subjectieve kennis die deze wederpartij – [Geïntimeerde] – heeft, van belang is bij de beoordeling van de onredelijk-bezwarendheid.[2]

Oordeel rechter
Het hof heeft het volgende hierover gezegd: ‘Ook een goed geïnformeerde consument bevindt zich immers tegenover de zakelijke gebruiker van algemene voorwaarden in een ongelijkwaardige positie. Zo heeft hij, bijvoorbeeld, een andere onderhandelingspositie dan een zakelijke wederpartij. Het spreekt ook niet aan om de aanvaardbaarheid van bedingen in algemene voorwaarden met consumenten mede afhankelijk te laten zijn van de veelal toevallige subjectieve omstandigheden van de consument.’ [3]
De overeenkomst is aangegaan als natuurlijk persoon die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf. Artikel 6:237 BW is dus van toepassing. Dat betekent dat de exconisaties opgenomen in artikel 6 van de algemene voorwaarden en de gebrekenregeling
van artikel 7 van de algemene voorwaarden worden vermoed onredelijk bezwarend te zijn op grond van artikel 6:237 aanhef en onder f en h BW.[4]

Het is dus van essentieel belang onderscheid te maken tussen een particulier en een consument bij het aangaan van de algemene voorwaarden, dit om de verwachtingspatroon tussen beide te waarborgen. Dit onderscheid is belangrijk, omdat er dan andere bepalingen van toepassing zijn, die uiteindelijk andere consequenties met zich meebrengen. Aan de oordeel van de rechter is te zien, dat het niet uitmaakt of dat de consument bovengemiddeld geïnformeerd is. De onderhandelingspositie is juist doorslaggevend.

Heeft u een soortgelijk geval gehad waarbij u het niet eens bent met de algemene voorwaarden, of is er een beding die volgens u niet deugd? Neem dan contact op met een van onze juristen voor een vrijblijvend gesprek!

Afbeelding is gemaakt door  Sebastian Herrmann via Unsplash

[1]ECLI:NL:GHARL:2019:1569, R.O. 3.

[2]ECLI:NL:GHARL:2019:1569, R.O. 5.8

[3]ECLI:NL:GHARL:2019:1569, R.O 5.9.

[4]ECLI:NL:GHARL:2019:1569, R.O. 5.9.

Non-confromiteit bij aankoop vloertegels

Non-conformiteit bij aankoop vloertegels

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Non-conformiteit is een bijzondere regeling van het algemene beginsel inzake ‘wanprestatie voor koopovereenkomsten’. Men spreekt van wanprestatie in algemene zin wanneer één van beide partijen (koper of verkoper) toerekenbaar tekort schiet in de verplichting tot nakoming van een verbintenis of (koop)overeenkomst. Het gevolg van een wanprestatie kan zijn, dat de tekortschietende partij schadeplichtig wordt tegenover de andere partij. Indien een van de tekortschietende partijen in slaagt om de toerekenbaarheid te betwisten, zoals bij overmacht dan vervalt de wanprestatie of een verplichting tot schadevergoeding.

In de wet hebben wij bijzondere regels met betrekking tot koopovereenkomsten. In dit stuk zal worden ingegaang op de consumentenkoop. Dat wil zeggen, een partij treedt naar voren als consument en de wederpartij is te allen tijde een professionele handelende verkoper. In artikel 7:17 BW wordt uitleg gegeven met betrekking tot hetgeen de koper mag verwachten bij de totstandkoming van een overeenkomst. Samengevat komt het erop neer, dat ‘een product/apparaat/onderdeel niet aan de overeenkomst beantwoordt indien zij, gezien de aard van de zaak en de mededelingen van de verkoper die hij over een zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten’. Een koper mag bijvoorbeeld verwachten dat een koelkast langer dan 3 jaar meegaat. Zo kan een koper tevens verwachten, dat een tegel die hij gekocht heeft binnen 12 maanden geen slijtage of verkleuringen vertoond nadat het geplaatst is. Indien de afgeleverde zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt dan heeft de koper recht op een correcte nakoming. De koper kan in ieder geval de volgende rechten inroepen:

  1. aflevering van het ontbrekende;
  2. herstel van de afgeleverde zaak, mits de verkoper hieraan redelijkerwijs kan voldoen;
  3. vervanging van de afgeleverde zaak, tenzij de afwijking te gering is om dit te rechtvaardigen;

of, als dat allemaal niet (meer) mogelijk is

  1. ontbinding van de koopovereenkomst.

Indien deze non-conformiteit zich binnen 6 maanden voordoet, dan wordt de consument door de wetgever geholpen. Hij hoeft namelijk niet te bewijzen hoe deze non-conformiteit is ontstaan. De wet zegt “bij een consumentenkoop wordt vermoed dat de zaak bij aflevering niet aan de overeenkomst heeft beantwoord, indien de afwijking van het overeengekomen zich binnen 6 maanden na aflevering openbaart. De wetgever neemt hiermee aan dat de non-conformiteit reeds vaststaat indien het gebrek zich binnen 6 voordoet. Ter verduidelijking, stel je koopt een koelkast en binnen 6 maanden begeeft het apparaat, dan kun je direct een beroep doen op de bovenstaande rechten zonder dat je zelf hoeft aan te tonen waar deze non-conformiteit door komt.

Feiten

Een bedrijf dat zich online bezighoudt met de in- en verkoop van tegels en het (laten) aanbrengen van tegelwerken heeft een geschil met een consument. Consument heeft op een gegeven moment in de showroom van het bedrijf diverse proefvlakken bezichtigd voor een tegelvloer in haar appartement. Uiteindelijk heeft de consument een keuze gemaakt voor tegels van natuursteen met een afmeting van 60 cm x 60 cm.  De rechtbank stelt voorop dat de tussen partijen gesloten overeenkomst voldoet aan de omschrijving van consumentenkoop. Dit betekent dat in beginsel zowel afdeling 7.12.1 (aanneming van werk) als titel 7.1 (koop) BW van toepassing is.

Consument stelt dat de tegelvloer niet de eigenschappen bezit die zij op grond van de overeenkomst mocht verwachten. Zij heeft de tegels uitgezocht op basis van een proefvlak en door het ‘bladeren’ van een partij tegels in de showroom van de verkoper. Het waren effen zwarte tegels met af en toe een witte nerf. Al twee weken na het leggen van de tegelvloer toonden de tegels wisselend van elkaar een sterke verkleuring naar vaalgrijs. Geen van de geplaatste tegels was uiteindelijk meer herkenbaar als de oorspronkelijk door de consument uitgekozen tegel. Consument doet een beroep op non-conformiteit.

De verkoper stelt dat de uitgezochte tegels middels de verstrekte brochure slechts een proefvlak betrof. Met andere woorden, het was slechts een beeld wat voor de consument een indicactie moest geven over het eindresultaat. Tevens vindt de verkoper dat er nuancering in kleur en structuur moet plaatsvinden aangezien het om een natuurproduct gaat.

Rechtbank

Rechtbank Amsterdam stelt voorop, ‘dat op grond van artikel 7:17 lid 1 BW moet een afgeleverde (gekochte) zaak aan de overeenkomst voldoen. Ingevolge artikel 7:17 lid 2 BW voldoet een zaak niet aan de overeenkomst als zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper daarover heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van die overeenkomst mocht verwachten’.

Op grond van het deskundigenrapport en de bijbehorende foto’s komt de rechtbank tot de conclusie dat de tegels in de woning van de consument sterk afwijken van het proefvlak. De Rechtbank gaat niet mee met de stelling van de verkoper, dat ‘er nuances aangebracht moet worden aangaande de verwachtingen omdat het om een natuurproduct gaat’.

Rechtbank concludeert:

‘Al met al heeft de consument haar stelling dat zij andere tegels heeft uitgezocht dan de sterk verkleurde tegels die thans in haar appartement liggen voldoende onderbouwd. Concluderend zegt de rechtbank het volgende ‘Dat de consument andere tegels heeft uitgezocht wordt ondersteund door de hiervoor weergegeven e-mail van de expert en door het uiterlijk van het proefvlak. Consument had niet bedacht hoeven te zijn op een dergelijke sterke afwijking van het proefvlak en de kratten die zij heeft ‘doorgebladerd’ in het magazijn van de verkoper. Het had op de weg van de verkoper gelegen om haar hiervoor te waarschuwen’.

Op grond van het voorgaande is de conclusie dat het beroep op non-conformiteit slaagt. De rechtbank veroordeelt de verkoper in de proceskosten en kent een schadevergoeding toe aan de consument.

 

 

 

Verzekering

Mag een reisverzekeraar schadeclaim afwijzen?

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Feiten
Consument is samen met haar familieleden tijdens een vakantie een hapje gaan eten. Wanneer consument haar tas wilde pakken, ontdekte zij dat die gestolen was. Kort daarvoor had zij uit haar tas haar mobiele telefoon gepakt. Uit de overlegde foto’s bleek dat de tas aan de linkerzijde van de tafel op de grond lag. Nadat zij had ontdekt dat haar tas gestolen was heeft zij hierover aangifte gedaan. Vervolgens heeft zij het verlies van de tas gemeld bij haar reisverzekeraar. Reisverzekeraar heeft de claim afgewezen op grond van de polisvoorwaarden, waarin staat vermeld dat een dekking is uitgesloten bij schade die ontstaan is, omdat men verkeerd onvoorzichtig of niet voldoende voorzichtig is geweest en/of onvoldoende voorzorgmaatregelen heeft genomen om het verlies, diefstal of beschadiging te voorkomen. Op basis van deze clausule is vergoeding van de claim terecht afgewezen, aldus volgens de verzekeraar. Vervolgens is de zaak aanhangig gemaakt bij het Klachteninstituut financiële dienstverlening (Kifid).

Beoordeling door de commissie
Uit de bovengenoemde feiten blijkt dat de commissie van mening is dat er geen sprake is van een ernstige mate van schuld omdat de vrouw verschillende alternatieven heeft afgewogen. Zij heeft opzettelijk de tas niet aan de andere kant van de tafel gezet, omdat daar een grasveld was. Er was tevens geen andere mogelijkheid om de tas aan de leuning van de stoel/tafel te bevestigen.

“Onder de genoemde omstandigheden brengt het enkele feit dat Consument niet voortdurend of onafgebroken visueel contact met de tas heeft gehouden in redelijkheid – en bij gebreke van een uitdrukkelijke polis bepaling of toelichting in die zin – nog niet met zich mee dat Consument een ernstige mate van schuld te verwijten valt aan de diefstal”.

Conclusie:
Volgens de commissie heeft de verzekeraar tekortgeschoten in haar verplichting tot betaling van het schadebedrag. De verzekeraar dient alsnog het geclaimde bedrag aan de consument te betalen.

Heeft u vragen of advies over dit onderwerp nodig? Neem dan gerust contact op met onze juristen via onze contactformulier!

Consumentenrecht-Mining

Is mijn crypto mining apparaat (MINER) gebonden aan schommelingen op de financiële markten?

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Sinds de komst van de cryptovaluta (lees: Cryptocurrency) zijn particuliere beleggers in grote aantallen overgestapt van belleggen in aandelen naar belleggen in deze nieuwe vorm van valuta. Cryptovaluta is een soort digitale munteenheid, die vaak gebruikt wordt als alternatief geldsysteem voor de reguliere geldsoorten.

Laten wij als voorbeeld de Bitcoin nemen. Deze werkt als een digitale decentrale munt op basis van een publiek logbestand. In dit bestand worden alle transacties bijgehouden welk ooit door middel van transacties zijn ontstaan. In de wereld van cryptovaluta wordt dit ook wel de zogenaamde ‘blockchain’ genoemd. Een block is niets meer dan een databestand welke geformuleerd wordt middels een wiskundige berekening. Een miner is degene die grote rekenkracht aan hardware beschikbaar stelt voor het oplossen van deze moeilijke berekeningen. Zodra de mining apparaat een berekening oplost wordt degene daarvoor beloond. Een mining apparaat is een computer die bestaat uit specifieke hardware onderdelen die zodanig zijn samengesteld om daarmee moeilijke berekeningen te kunnen oplossen. Het proces van mining gebeurt steeds door gebruik te maken van een bepaald computersysteem welke is voorzien van een grafische kaart of GPU evenals een processor of CPU. Een volledig apparaat bestaat uit normale dagelijkse computercomponenten.

Feiten

Consument heeft in 2017 een miner gekocht bij een bedrijf die handelt in dit soort apparaten. Nadat de consument het product ontvangen en kort getest heeft, is hij bij nader inziens overgegaan (onverwijld)  tot het instellen van een beroep op herroepingsrecht. Handelaar weigert om mee te werken, omdat hij vindt dat er sprake is van een product die uitgezonderd is in artikel 6:230p onder a Burgerlijk Wetboek.

Oordeel commissie

Commissie stelt dat bij een computerapparatuur geen sprake kan zijn van een zaak die gebonden is aan de schommelingen op de financiële markten. Het gaat immers om een apparaat dat is samengesteld uit normaal verhandelbare componenten. De onderdelen van zo’n apparaat kunnen best onderhevig zijn aan marktwerking, echter is dit wezenlijk anders dan afhankelijkheid van financiële markten. Tevens is dit niet een ‘goed’ wat de wetgever onder de uitzonderingen heeft willen doen vallen. De Europese wetgever heeft voorbeelden genoemd die eventueel onder het begrip ‘financiële markten’ kunnen vallen en bij een computer is hier geen sprake van. De ondernemer wist, althans had moeten, dan wel kunnen weten dat aan een koopovereenkomst op afstand risico’s verbonden zijn. Deze risico’s zijn des ondernemers. De ondernemer kan dergelijke risico’s niet afwentelen op de consumenten. De consument heeft op 21 augustus 2017 gebruik gemaakt van het herroepingsrecht en daarmee de overeenkomst ontbonden. Daarmee rust, overeenkomstig het bepaalde in artikel 6:230r lid 1 BW, de verplichting op de ondernemer om binnen veertien dagen daarna de koopprijs en eventuele bijkomende door de consument betaalde kosten aan de consument terug te betalen.

De commissie is dan ook van oordeel dat bij een koopovereenkomst betreffende mining-apparatuur een consument niet afgehouden kan worden van het recht om de overeenkomst te herroepen. Omdat artikel 6:230o BW dwingend recht is, kan de ondernemer daar ook niet in de door hem gehanteerde algemene voorwaarden van afwijken.

Een van onze juristen heeft deze zaak bij de Geschillencommissie aanhangig gemaakt en tevens met een positief resultaat afgerond. Mocht u vragen hebben omtrent herroepingsrecht of vragen gerelateerd aan cryptovaluta, neem dan gerust contact met ons op!